Μετά από 11
χρόνια σκληρών δημοσιονομικών πολιτικών με επίκεντρο τα εργασιακά δικαιώματα
(ατομικά και συλλογικά) και τα εισοδήματα των πιο ευάλωτων κοινωνικών ομάδων
αναμέναμε αν μη τι άλλο λιγότερη ατολμία στη σχεδίαση ανταποδοτικών πολιτικών
σε όλους όσοι επλήγησαν από τα μνημόνια και την πανδημία.
Η ταχεία προώθηση και ψήφιση μέτρων του προηγούμενου διαστήματος για εργασιακό
και ασφαλιστικό, που εν μέσω και της Υγειονομικής κρίσης που διανύουμε αντί να
στηρίξουν την εργασία την οδηγούν σε περαιτέρω απορρύθμιση, κατατάσσουν χαμηλά
στη βαθμολογία την κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης.
Οι εργαζόμενοι χρειάζονται ουσιαστική ενίσχυση των εισοδημάτων και της
προστασίας τους, απαιτούν καταπολέμηση της παραβατικότητας σε βάρος τους,
θεσμική κατοχύρωση και ενίσχυση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των
συμβάσεωνεργασίας.
Να τελειώνουμε επιτέλους με πολιτικές που μόνο φτώχεια και δυστυχία παράγουν.
Θα πρέπει το
8ωρο να προστατευθεί και ο χρόνος εργασίας να μειωθεί σταδιακά ώστε να
ανταποκρίνεται στις σύγχρονες παραγωγικές δυνατότητες, ενώ και οι απολαβές να
αυξηθούν ώστε να ανταποκρίνονταιστο αυξανόμενο κόστος ζωής.
Δυστυχώς,
αντί αυτών, οι μισθοί συνεχίζουν να μειώνονται και οι εργασιακές σχέσεις να
απορρυθμίζονται, κάτι που επισφραγίστηκε και από το πρόσφατο εργασιακό
νομοσχέδιο το οποίο στην ουσία προωθεί την ακόμη μεγαλύτερη απορρύθμιση των
εργασιακών σχέσεων.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου