Τα κάλαντα των ντόπιων, πόσες αναμνήσεις μου ξυπνούν αυτές οι λέξεις......
Η φωτιά, η φωτιά για την κολιντα λέγαμε συνέχεια όσο πλησίαζε ο καιρός, πόσες όμορφες στιγμές θυμάμαι όταν ήμουν παιδί.......
Μικρά παιδιά που ημασταν μαζεύαμε καθημερινά το φθινόπωρο ξύλα για το άναμα της φωτιάς....
Η φωτιά, η φωτιά να είναι μεγάλη, τόσο μεγάλη που να μην είχε προηγούμενο......
Και όλο και μαζεύαμε και όλο κουβαλούσαμε, μικρά παιδιά όμως με πείσμα και αγάπη για να κάνουμε το έθιμο......
Και οσο πλησίαζε ο καιρός τόση περισσότερη αγωνία είχαμε για την επίμαχη βραδιά που θα ανάβαμε τη μεγάλη φωτιά, τόσο μεγάλη που θα έφτανε να μας ζεστάνει όλους και να καμαρώσουμε όλοι μαζί τα κατορθώματα μας......
Άξιζε η προσμονή όμως άξιζε πολύ...
Ήταν δική μας υπόθεση, υπόθεση των παιδιών να συνεχίσουμε το έθιμο που μάθαμε από τους παππούδες μας και θα το μεταδιδαμε μια μέρα και στα δικά μας παιδιά....
Οι μέρες κυλούσαν με μια γλυκιά προσμονή, με πολλές μυρωδιές και γεύσεις από τις λιχουδιές που θα μαζεύαμε το πρωί παραμονη Χριστουγέννων.....
Μα να έφτασε η ημέρα της φωτιάς που όλο και φουντωνε στις καρδιές μας και περιμέναμε τη νύχτα προετοιμάζοντας το ξενύχτι με όλα τα απαραίτητα που θα έχουμε μαζί μας.....
Μαζευόμασταν όλα τα παιδιά στο γνωστό σημείο δίπλα από τις μεγάλες καρυδιές που σχημάτιζαν διάφορες φιγούρες με τα πελώρια κλαδιά τους μέσα στο σκοτάδι.....
Ξενυχτουσαμε πάνω από μια μικρή φωτια όλο το βράδυ και λέγαμε κάθε λογής ιστοριες, τα όνειρα μας και μύθους ανεξήγητους για διάφορα όντα που τότε φάνταζαν στο μυαλό μας αληθινά!!
Ντυμένοι καλά με ζεστά ρούχα για να αντέξουμε το κρύο που ήταν το τελευταίο που μας ένοιαζε μπροστά στη βραδιά που περνούσαμε όλοι μαζί, μια όμορφη παρέα με μια όμορφη μικρή φωτιά να ζεστενει τις καρδιές μας και να μας εξάπτει τη φαντασία και το μυαλό μας που έτρεχε σε διάφορους λογισμούς......
Άλλες φορές λέγαμε και κανένα τραγουδάκι η' ακούγαμε και κανένα ροκ από το κασετόφωνο με τις χοντρές ακριβές μπαταρίες οι οποίες φυσικά δεν έβγαζαν τη νύχτα ενώ παράλληλα είχαμε και το κάτι τις για φαγητό!!!
Έφτασε όμως η μεγάλη στιγμή, λίγο πριν ξημερώσει, λίγο πριν ξεπροβάλλει το πρώτο φως της ημέρας ανάβαμε τη μεγάλη φωτιά της κολιντας......
Αφού φούντωνε για τα καλά στεκομασταν μπροστά της για αρκετή ώρα και κοιτάζοντας την με δέος και καμάρι για το μεγαλοπρεπές αποτελέσμα!!!
Το πρωί λοιπόν ξεκινούσε το ξύπνημα του κόσμου όλου, έτσι φάνταζε στο μυαλό μας τότε και οι φωνές μας έφταναν στον ουρανο, ως το μικρό Χριστό που σε λίγο γεννιόταν....
Η μεγάλη μας παρέα ξεκινούσε για το γύρο το χωριού φωνάζοντας με όση δύναμη είχε ο καθένας κολιντα μπαμπω κολινταααααα......
Να και οι πρώτες λάμπες ανάβουν και βγαίνουν οι γιαγιάδες με τις "σαμιες" στο κεφάλι τυλιγμένες να προστατευτούν από το κρύο αλλά να μας υποδεχτούν σαν καλές νοικοκυρές έξω από τη πόρτα του σπιτιού τους..... Η αμοιβή μας συνήθως γλυκιά, καραμέλες, σοκοφρετες, καραμέλες βουτύρου flokos (ποιος μπορεί να τις ξεχάσει άλλωστε) άλλες φορές αποξηραμένα φρούτα και καρυδια τραγανά και άλλες φορές αν ήμασταν και λίγο τυχεροί παίρναμε και κανένα γαριδάκι......
Είχε ξημερώσει πια για τα καλά και το φως της μέρας έπαιρνε τη θέση του αφήνοντας τα όνειρα μας και το σκοτάδι πίσω βάζοντας μπροστά τη πιο μεγάλη γιορτή, τα Χριστούγεννα!!!!! Το χωριό μικρό πολύ μικρό για να μας χωρέσει αφού τα βήματα μας έφευγαν ταχύτερα και από τον άνεμο που συνήθως σφύριζε αμέριμνος κάθε χρόνο τέτοια μέρα.....
Και όλο γέμιζαν οι σακούλες με λιχουδιές και όλο και φωνάζαμε....
Η κούραση από το ξενύχτι και το κρύο άρχιζε να φαίνεται στο περπάτημα μας μα να κοντευουμε όπου να'ναι.......Φτάνουμε πια στα τελευταία σπίτια.....
Η αποστολή μας εξετελεσθει και ήρθε η ώρα να χωρίσουμε και να τραβήξει ο καθένας για το σπίτι του, ήρθε η ώρα της ξεκούρασης και της απόλαυσης τρώγοντας κάποια από τα καλουδια που μαζέψαμε!!! Τέλος και αυτή η κολιντα μπάμπω λέγαμε άντε και του χρόνου να είμαστε γέροι και έτσι απλά, όμορφα γεμάτοι ευγνωμοσύνη για την ευλογία αυτής της μέρας που ζήσαμε μας έπαιρνε και ο ύπνος.....
Πόσες αναμνήσεις θεέ μου πόσες.....)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου