Οι κρυμμένες κάτω από το χαλί παθογένειες πρέπει να επαλειφθούν άμεσα. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τις πληρώνουμε και μάλιστα πολύ ακριβά!!!! Μελιτα Χισκάκη

Το Υπουργείο Περιβάλλοντος έδωσε σε δημόσια διαβούλευση ΚΥΑ για «Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του». Η προτεινόμενη ΚΥΑ είναι εναρμόνιση με την οδηγία πλαίσιο 2000/60 και θέτει για πρώτη φορά στη χώρα μας κανόνες τιμολόγησης του νερού, κοινούς για όλη τη χώρα και όλες τις χρήσεις.

Η κοστολόγηση των υπηρεσιών ύδατος αποτελείται από:

1. Το χρηματοοικονομικό κόστος στο οποίο συνυπολογίζονται:

• Το κόστος κεφαλαίου: α)το αναλισκόμενο ετήσιο πάγιο κεφάλαιο στην διαδικασία παραγωγής και παροχής των υπηρεσιών ύδατος και β) το κόστος ευκαιρίας του επενδεδυμένου κεφαλαίου

• Το λειτουργικό κόστος: περιλαμβάνει όλες τις απαραίτητες δαπάνες για την εύρυθμη λειτουργία κάθε οργανισμού, εξαιρουμένου του κόστους συντήρησης και διοίκησης. Δηλαδή περιλαμβάνει τις σταθερές δαπάνες που δεν επηρεάζονται από τις διαχειριζόμενες χρήσεις νερού και τις μεταβλητές δαπάνες που εξαρτώνται από τις διαχειριζόμενες χρήσεις νερού και είναι για παράδειγμα το κόστος ηλεκτρικού ρεύματος και των χημικών ουσιών επεξεργασίας υδάτων.

• Το κόστος συντήρησης: περιλαμβάνει τις δαπάνες για αναλώσιμα υλικά και εργασία. Τα κόστη εργασίας δεν περιλαμβάνουν αυτά των μόνιμων μισθοδοτούμενων εργαζόμενων, τα οποία εντάσσονται στις σταθερές δαπάνες του λειτουργικού κόστους. 

• Το κόστος διοίκησης

Η ΔΕΥΑ υποχρεούται να υπολογίσει το παραπάνω κόστος μέχρι 31/12/2017.

2. Το Περιβαλλοντικό κόστος: ορίζεται ως «η οικονομική αποτίμηση της απόκλισης της κατάστασης των υδάτων από την καλή κατάσταση, η οποία απαιτείται για τη βιώσιμη χρήση του υδατικού πόρου σύμφωνα με τους περιβαλλοντικούς στόχους του άρθρου 4 του Π.Δ. 51/2007»

3. Το κόστος του φυσικού πόρου: ορίζεται ως «η οικονομική αποτίμηση άλλων εναλλακτικών χρήσεων του ύδατος, οι οποίες είναι αναγκαίες σε περίπτωση που το Υδατικό Σύστημα χρησιμοποιείται πέραν του ρυθμού της φυσικής του αναπλήρωσης»

Ας αποκωδικοποιήσουμε τις παραπάνω έννοιες και ας δούμε τι έχουμε να πληρώσουμε ως πολίτες της Αλμωπίας.

Σύμφωνα με τα όσα ορίζονται για το χρηματοοικονομικό κόστους:

1) Καλούμαστε να πληρώσουμε για έργα υποδομών που χρηματοδοτήθηκαν από Ελληνικά ή Ευρωπαϊκά προγράμματα, για δάνεια που πάρθηκαν και δεν αποπληρώθηκαν ή βρίσκονται σε διακανονισμό ακόμα και για έργα που κρύφτηκαν πίσω από το μανδύα της ΔΕΥΑ και αφορούσαν ίσως ρουσφέτια δημοτικών συμβούλων ή ανθρώπων που σχετίζονταν άμεσα μ’ αυτούς

2) Καλούμαστε να πληρώσουμε για υπό κατασκευή ή κακής ποιότητας έργα υποδομών της περιοχής μας ή ακόμη για μεγάλα έργα που πληρώθηκαν ή ακόμα χρωστάνε τους εργολάβους και ποτέ δε λειτούργησαν. 

3) Καλούμαστε να πληρώσουμε δίκτυα που δεν έχουν τη δυνατότητα να παρέχουν πόσιμο νερό και αποχετευτικά δίκτυα που δεν υπάρχουν. 

4) Καλούμαστε να πληρώσουμε τα κέρδη των εργολάβων αφού μες το λειτουργικό κόστος συνυπολογίζεται και το «κόστος σύναψης συμβάσεων παροχής υπηρεσιών με τρίτους». Καλούμαστε δηλαδή να πληρώσουμε την πάγια τακτική της ΔΕΥΑ η οποία αδυνατεί να έχει μηχανήματα έργου και χρειάζεται εργολάβο για την επιδιόρθωση δικτύων ή τον καθαρισμό τους. 

5) Καλούμαστε να πληρώσουμε το υπεράριθμο διοικητικό προσωπικό σε σχέση με το τεχνικό προσωπικό που ουσιαστικά παράγει έργο. 

Σύμφωνα με τα όσα ορίζονται για το Περιβαλλοντικό κόστος, καλούμαστε να πληρώσουμε τη μέχρι σήμερα αδιαφορία του Δήμου να διορθώσει τη στρέβλωση της «κακής» ποσοτικά κατάστασης που βρίσκεται ο υπόγειος υδροφορέας μας. Ουδέποτε έγινε προσπάθεια να δοθούν αληθή στοιχεία με σκοπό ο «κόκκινος» κάμπος της Αλμωπίας να αποκατασταθεί. Και φυσικά, όσο το θέμα παραμένει ανοιχτό, καλούμαστε να πληρώσουμε και το κόστος του φυσικού πόρου για αποκαταστάσεις που ούτε χρειάζονται αλλά ούτε και θα γίνουν ποτέ.

Οι κρυμμένες κάτω από το χαλί παθογένειες πρέπει να επαλειφθούν άμεσα. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να τις πληρώνουμε και μάλιστα πολύ ακριβά!