Ονομάσθηκε « Ρουμλούκι » από τους Οθωμανούς κατακτητές κατά τον 14ο - 15ο αιώνα, οι οποίοι, όταν έφθασαν στην περιοχή αυτή, αναγνωρίζοντας το ανόθευτο του ελληνικού πληθυσμού που την κατοικούσε, την ονόμασαν Rumlik - Ρουμλούκ ή Ουρουμλούκ, τουρκική λέξη που παράγεται από το Ρουμ = Ρωμιός, Έλληνας και τον επιθετικό προσδιορισμό ή κτητικό –lik (-λούκ), ώστε να σημαίνει τον τόπο που έχει Ρωμιούς - Έλληνες Χριστιανούς απόγονους των Ρωμαίων πολιτών, δηλαδή σημαίνει Ρωμιότοπος, Γραικοχώρα, Ελληνότοπος.
Την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όλος ο κάμπος ήταν μοιρασμένος σε τσιφλίκια μπέηδων, που τα δούλευαν οι ντόπιοι κάτοικοι ζώντας την δύσκολη ζωή του κολλήγου. Αργότερα όμως άρχισαν να αποκτούν δικά τους κτήματα και να έχουν έτσι την άνεση να ξοδεύουν για την φορεσιά τους, η οποία είναι μοναδική για την αυστηρότητα και την κομψότητά της.
Το γιορτινό πουκάμισο το ¨κιμπάρικο¨, ραμμένο από λεπτό βαμβακομέταξο υφαντό, σκεπάζει την μάλλινη επίσης υφαντή φανέλα, το ¨κατασάρκι¨. Στο άνοιγμα του στήθους έβαζαν την κεντημένη με ασημοκλωστή τραχηλιά.
Ο σαγιάς, από βαμβακερό υφαντό βαμμένο σκούρο μπλε σε μπογιατζήδες της Βέροιας, ραβόταν από ντόπιους ραφτάδες.
Τις δύο κάτω άκρες του, ¨τις ποδιές¨, τις έντυναν από μέσα με μπλε βελούδο και τις κεντούσαν με πλούσιο ασημοκέντημα επειδή τις κρατούσαν πάντα ανασηκωμένες και σκαλωμένες πίσω. Τις κατέβαζαν στην εκκλησία, καθώς και σε μεγάλη ηλικία, δεν ¨σκουμπώνονταν¨. Μετά από τις πρώτες γέννες τον αντικαθιστούσαν με απλούστερο, στα δε σαράντα χρόνια τους που θεωρούνταν πια γριές έβαζαν τον τελείως απλό σαγιά.
Το υφαντό μαύρο ζωνάρι τους, το ¨πουλένιο¨, κεντιόταν με ασημένιες πούλιες από τις ίδιες και από κάτω έδεναν την μαύρη μαλλοβάμβακη ποδιά με τα διακριτικά σχέδια στην ύφανση. Την χρυσοκέντητη βελούδινη ζώνη την κούμπωναν με τα ¨παφύλια¨, τις ασημένιες στρογγυλές πόρπες.
Το ¨κοντόσι¨, το γιορτινό γιλέκο ήταν τσόχινο ραμμένο και ασημοκεντημένο από ράφτη στο στήθος και στην πλάτη, όχι όμως στα μανίκια, γιατί από μέσα τους έβγαιναν τα βελούδινα μπρουμάνικα, κεντημένα στην άκρη με το ίδιο φαρδύ αλλά χρυσό κέντημα.
Ο κεφαλόδεσμος, η νυφική ¨κατσούλα με τις φούντες¨, έπαιρνε το σχήμα περικεφαλαίας. Παλιός θρύλος έλεγε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος παίρνοντας τις περικεφαλαίες από τους στρατιώτες τις έδωσε στις γυναίκες της περιοχής γιατί φάνηκαν πιο ανδρείες. Μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίες πρωτεύουσες Πέλλα και Βεργίνα βρίσκονται δίπλα στα χωριά τους. Ο περίπλοκος κεφαλόδεσμος φτιαχνόταν από λευκή και μαύρη μαντίλα καθώς κι από δύο σειρές μεταξωτές πυκνές φούντες μαύρες, ενωμένες σε ένα χρυσοκέντητο ύφασμα. Τον τακτοποιούσαν σκαλώνοντάς τον με λουλουδάτες καρφίτσες και βαριά αλυσιδωτά κοσμήματα ¨μαγλικουτάργια¨.
Όταν γερνούσαν ή χήρευαν έβγαζαν το ¨κατσούλι¨ και φορούσαν απλή μαύρη μαντίλα.
Όλα τα ραμμένα και χρυσοκέντητα ρούχα καθώς και όλα τα κοσμήματα ήταν δώρα του γαμπρού συμφωνημένα. Έλεγαν ότι με αυτά ξεπλήρωνε ¨το γάλα της μάνας ¨ που ήπιε η νύφη.
Οι κάλτσες τους, τα ¨σκουφούνια¨, ήταν μαύρες μάλλινες με λεπτές χρωματιστές ρίγες. Παπούτσια φορούσαν μαύρα χαμηλά με κορδόνια. Η φορεσιά του Ρουμλουκίου είναι τύπου χωρικής με σαγιά.
Σε ευχαριστούμε Ανδρέα & ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! www.facebook.com/pages/ΠΣ-Προστασίας-Ανάδειξης-Μακεδονικής-Κληρονομιάς/1485997504985676?ref=hl
Ονομάσθηκε « Ρουμλούκι » από τους Οθωμανούς κατακτητές κατά τον 14ο - 15ο αιώνα, οι οποίοι, όταν έφθασαν στην περιοχή αυτή, αναγνωρίζοντας το ανόθευτο του ελληνικού πληθυσμού που την κατοικούσε, την ονόμασαν Rumlik - Ρουμλούκ ή Ουρουμλούκ, τουρκική λέξη που παράγεται από το Ρουμ = Ρωμιός, Έλληνας και τον επιθετικό προσδιορισμό ή κτητικό –lik (-λούκ), ώστε να σημαίνει τον τόπο που έχει Ρωμιούς - Έλληνες Χριστιανούς απόγονους των Ρωμαίων πολιτών, δηλαδή σημαίνει Ρωμιότοπος, Γραικοχώρα, Ελληνότοπος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην περίοδο της Τουρκοκρατίας, όλος ο κάμπος ήταν μοιρασμένος σε τσιφλίκια μπέηδων, που τα δούλευαν οι ντόπιοι κάτοικοι ζώντας την δύσκολη ζωή του κολλήγου. Αργότερα όμως άρχισαν να αποκτούν δικά τους κτήματα και να έχουν έτσι την άνεση να ξοδεύουν για την φορεσιά τους, η οποία είναι μοναδική για την αυστηρότητα και την κομψότητά της.
Το γιορτινό πουκάμισο το ¨κιμπάρικο¨, ραμμένο από λεπτό βαμβακομέταξο υφαντό, σκεπάζει την μάλλινη επίσης υφαντή φανέλα, το ¨κατασάρκι¨. Στο άνοιγμα του στήθους έβαζαν την κεντημένη με ασημοκλωστή τραχηλιά.
Ο σαγιάς, από βαμβακερό υφαντό βαμμένο σκούρο μπλε σε μπογιατζήδες της Βέροιας, ραβόταν από ντόπιους ραφτάδες.
Τις δύο κάτω άκρες του, ¨τις ποδιές¨, τις έντυναν από μέσα με μπλε βελούδο και τις κεντούσαν με πλούσιο ασημοκέντημα επειδή τις κρατούσαν πάντα ανασηκωμένες και σκαλωμένες πίσω. Τις κατέβαζαν στην εκκλησία, καθώς και σε μεγάλη ηλικία, δεν ¨σκουμπώνονταν¨. Μετά από τις πρώτες γέννες τον αντικαθιστούσαν με απλούστερο, στα δε σαράντα χρόνια τους που θεωρούνταν πια γριές έβαζαν τον τελείως απλό σαγιά.
Το υφαντό μαύρο ζωνάρι τους, το ¨πουλένιο¨, κεντιόταν με ασημένιες πούλιες από τις ίδιες και από κάτω έδεναν την μαύρη μαλλοβάμβακη ποδιά με τα διακριτικά σχέδια στην ύφανση. Την χρυσοκέντητη βελούδινη ζώνη την κούμπωναν με τα ¨παφύλια¨, τις ασημένιες στρογγυλές πόρπες.
Το ¨κοντόσι¨, το γιορτινό γιλέκο ήταν τσόχινο ραμμένο και ασημοκεντημένο από ράφτη στο στήθος και στην πλάτη, όχι όμως στα μανίκια, γιατί από μέσα τους έβγαιναν τα βελούδινα μπρουμάνικα, κεντημένα στην άκρη με το ίδιο φαρδύ αλλά χρυσό κέντημα.
Ο κεφαλόδεσμος, η νυφική ¨κατσούλα με τις φούντες¨, έπαιρνε το σχήμα περικεφαλαίας. Παλιός θρύλος έλεγε ότι ο Μέγας Αλέξανδρος παίρνοντας τις περικεφαλαίες από τους στρατιώτες τις έδωσε στις γυναίκες της περιοχής γιατί φάνηκαν πιο ανδρείες. Μην ξεχνάμε ότι οι αρχαίες πρωτεύουσες Πέλλα και Βεργίνα βρίσκονται δίπλα στα χωριά τους. Ο περίπλοκος κεφαλόδεσμος φτιαχνόταν από λευκή και μαύρη μαντίλα καθώς κι από δύο σειρές μεταξωτές πυκνές φούντες μαύρες, ενωμένες σε ένα χρυσοκέντητο ύφασμα. Τον τακτοποιούσαν σκαλώνοντάς τον με λουλουδάτες καρφίτσες και βαριά αλυσιδωτά κοσμήματα ¨μαγλικουτάργια¨.
Όταν γερνούσαν ή χήρευαν έβγαζαν το ¨κατσούλι¨ και φορούσαν απλή μαύρη μαντίλα.
Όλα τα ραμμένα και χρυσοκέντητα ρούχα καθώς και όλα τα κοσμήματα ήταν δώρα του γαμπρού συμφωνημένα. Έλεγαν ότι με αυτά ξεπλήρωνε ¨το γάλα της μάνας ¨ που ήπιε η νύφη.
Οι κάλτσες τους, τα ¨σκουφούνια¨, ήταν μαύρες μάλλινες με λεπτές χρωματιστές ρίγες. Παπούτσια φορούσαν μαύρα χαμηλά με κορδόνια.
Η φορεσιά του Ρουμλουκίου είναι τύπου χωρικής με σαγιά.
Σε ευχαριστούμε Ανδρέα & ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
www.facebook.com/pages/ΠΣ-Προστασίας-Ανάδειξης-Μακεδονικής-Κληρονομιάς/1485997504985676?ref=hl