Ελπιδοφόρο τεστ για τη διάγνωση καρκίνου των ωοθηκών

Ένα νέο τεστ μπορεί να αυξήσει σημαντικά την ακρίβεια στη διάγνωση του καρκίνου των ωοθηκών, αναφέρουν επιστήμονες από το Βέλγιο και τη Βρετανία.

Το τεστ σχεδιάστηκε για να ξεχωρίζει τις κύστεις των ωοθηκών από τους κακοήθεις όγκους, καθώς και για να δείχνει πόσο επιθετικοί είναι οι όγκοι.

Το επινόησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Leuven και το Imperial College του Λονδίνου (ICL), οι οποίοι αναζητούν εδώ και χρόνια τρόπο ακριβούς διαγνώσεως του συγκεκριμένου καρκίνου.

Όπως γράφουν στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ), το τεστ βασίζεται σε έξι ευρήματα από τα υπερηχογραφήματα κάτω κοιλίας στα οποία υποβάλλονται οι ασθενείς και σε τρία χαρακτηριστικά των γυναικών.

Τα χαρακτηριστικά είναι η ηλικία της γυναίκας, τα επίπεδα του καρκινικού δείκτη CA-125 στο αίμα της και το είδος του νοσηλευτικού κέντρου (ογκολογικό έναντι γενικού νοσοκομείου) όπου βρίσκεται.

Τα ευρήματα του υπερηχογραφήματος είναι η μέγιστη διάμετρος της βλάβης, η αναλογία συμπαγούς ιστού σε αυτήν, το αν διαθέτει πάνω από 10 κυστικές κοιλότητες, ο αριθμός των θηλωδών προσεκβολών, οι ακουστικές σκιές (σ.σ. είναι ένα είδος «τεχνικού σφάλματος») και η ύπαρξη ή όχι ασκίτη (σ.σ. είναι η συλλογή υγρού στην κοιλιά).

Οι επιστήμονες δημιούργησαν το τεστ βάσει στοιχείων από 3.506 ασθενείς από δέκα ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες διαγνώστηκαν με καρκίνο των ωοθηκών την περίοδο 1999-2007, ενώ εξέτασαν την ακρίβειά του σε 2.403 άλλες ασθενείς, οι οποίες διαγνώστηκαν την περίοδο 2009-2012.

Όπως αναφέρουν στην BMJ, η ακρίβεια του τεστ είναι υψηλότερη από τα κριτήρια διάγνωσης που σήμερα χρησιμοποιούνται.

«Η σωστή προεγχειρητική διάγνωση είναι πάρα πολύ σημαντική, διότι αν είναι λανθασμένη η ασθενής μπορεί να υποβληθεί σε εκτενέστερη επέμβαση από αυτή που στ’ αλήθεια χρειάζεται», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τομ Μπερν, καθηγητής στο Τμήμα Χειρουργικής του ICL και επισκέπτης καθηγητής στο Leuven.

Ο καρκίνος των ωοθηκών είναι ένας από τους πιο δύσκολους γυναικολογικούς καρκίνους, διότι στα αρχικά στάδια δεν προκαλεί πάντοτε συμπτώματα, ενώ αυτά συχνά θυμίζουν άλλα νοσήματα, με συνέπεια η διάγνωση συνήθως να γίνεται καθυστερημένα.