Προσβολή για τους νεφροπαθείς η μονάδα Τεχνητού νεφρού του Νοσοκομείου Έδεσσας

Από την πρώτη στιγμή της λειτουργίας της μονάδας Τ. Νεφρού στο Νοσοκομείο της Έδεσσας, πλήθος συντοπιτών μας έχουν τύχει των ζωηφόρων υπηρεσιών της. Εδώ θα μπορούσαμε να πούμε ότι συναντάται και συγκολλείται ένας ολόκληρος νομός από τις εσχατιές της Έδεσσας, Αριδαίας, Σκύδρας, Γιαννιτσών. Εδώ δίδουν συνήθως τρεις φορές την εβδομάδα την μάχη για την ζωή άνθρωποι όλων των ηλικιών, κάθε επαγγέλματος, διαφορετικού οικονομικού

– κοινωνικού επιπέδου, μορφωμένοι, απλοϊκοί. Συναντιούνται στον ίδιο χώρο, χρησιμοποιούν τα ίδια κρεβάτια, τα ίδια μηχανήματα, αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα, τρέφουν τις ίδιες ελπίδες και διατηρούν τις ίδιες προσδοκίες. Διαφορετικοί άνθρωποι με κοινό στοιχείο την ίδια ασθένεια μοιράζονται κοινές αγωνίες, κοινές επιπλοκές, κοινούς κινδύνους, κοινές μικροχαρές, κοινά συναισθήματα στα πλαίσια μιας ιδιόμορφης κοινότητας της οποίας κυρίαρχο χαρακτηριστικό είναι η τακτική συνάντηση των μελών της, σύμφωνα με τις ανάγκες τους για αιμοκάθαρση. Και ενώ τις άλλες κλινικές του νοσοκομείου οι ασθενείς τις επισκέπτονται και νοσηλεύονται μία ή λίγες φορές στη ζωή τους, η σχέση με την κλινική αιμοκάθαρσης είναι τακτική, περιοδική, με προϋποθέσεις ισοβιότητας μέχρι θανάτου ή μεταμοσχεύσεως ή στις ελάχιστες και σπάνιες περιπτώσεις μέχρι επαναλειτουργίας των νεφρών. Επιπλέον αν οι κτιριακές εγκαταστάσεις της κλινικής αιμοκάθαρσης είναι άθλιες, τριτοκοσμικές λόγω της παλαιότητας και της ελλείψεως συντήρησης, αν ο ιατρικός μηχανολογικός εξοπλισμός δεν διακρίνεται για τις επιδόσεις του στην σύγχρονη τεχνολογία και αν οι υδραυλικές εγκαταστάσεις προσφέρονται για την εκπόνηση διατριβής, τότε αντιλαμβάνεται ο καθένας την τραγικότητα της κατάστασης, τον Γολγοθά που υφίστανται όλοι αυτοί οι συντοπίτες μας σε τακτική βάση.
Στο ημιυπόγειο λοιπόν του παλαιού κτιρίου του νοσοκομείου Έδεσσας σε περιορισμένο άθλιο χώρο, ασθενείς και συνοδοί, χωρίς να λαμβάνεται κανένα μέτρο προστασίας, στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο, ασφυκτικά στενοί χώροι, χωρίς τουαλέτες, ανύπαρκτοι βοηθητικοί χώροι, , νοσοκομειακή δυσοσμια, ελάχιστα ευάερο και ευήλιο περιβάλλον, λάμπες αναμμένες σχεδόν όλη την ημέρα, νοσηλευτικό προσωπικό και γιατροί που πασχίζουν για το καλύτερο αποτέλεσμα, συνθέτουν την εικόνα που εισπράτει ο επισκέπτης εισερχόμενος στη μονάδα Τ. Νεφρού. Στις 11 Απριλίου ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας Γιάννης Ιωαννίδης επισκέφτηκε το νοσοκομείο Έδεσσας και διαπίστωσε ιδίοις όμμασι τις τραγικές συνθήκες κάτω από τις οποίες λειτουργεί η μονάδα. Παρότι η συγκεκριμένη μονάδα είναι μία πάρα πολύ καλή και οι εργαζόμενοί της κάνουνε εξαιρετική δουλειά, ασθενείς, συνοδοί, και εργαζόμενοι καταγγέλλουν σε όλους τους τόνους την ακαταλληλότητα του χώρου που δυσχεραίνει το έργο τους και την νοσηλεία των ασθενών. Το αίτημά τους για την μεταφορά της μονάδας σε κατάλληλο χώρο στο ισόγειο του παλαιού κτιρίου, που αποσυμφορήθηκε με την ολοκλήρωση του νέου κτιρίου, πέφτει στο κενό. Η μελέτη του έργου είναι έτοιμη εδώ και καιρό αλλά δεν υπάρχουν τα κονδύλια ισχυρίζεται η διοίκηση. Έχοντας επίγνωση της κατάστασης ο κ.Ιωαννίδης κάλεσε τον τότε υπουργό υγείας κ.Α. Γεωργιάδη, που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα και επισκέφθηκαν οι δύο μαζί την μονάδα. Μετά την επίσκεψη ο κ.Γεωργιάδης χαρακτήρισε την κατάσταση πρώτη προτεραιότητα για το Υπουργείο και υποσχέθηκε την άμεση μεταφορά. Έκτοτε ο χρόνος κυλά και τίποτα δεν έχει γίνει. Οι διοικούντες ίσως έχουν προβεί σε οχλήσεις προς το Υπουργείο Υγείας αλλά δεν υπάρχει ευήκοος ους. κανείς ενδιαφερόμενος, εφόσον ο κ.Ιωαννίδης δεν εκλέχθηκε Περιφερειάρχης και ο Υπουργός Υγείας αντικαταστάθηκε στο προηγούμενο ανασχηματισμό της Κυβέρνησης.
Πραγματικά αναρωτιέμαι αν για την διοίκηση του νοσοκομείου τελείωσαν οι λύσεις, αναρωτιέμαι εάν είναι ή δεν είναι υποχρεωμένη να έχει εναλλακτική λύση. Με κάνει να σκέφτομαι ότι είναι το τελευταίο πράγμα που θα τους ενδιέφερε αν οι ασθενείς βιώνουνε οδυνηρές καταστάσεις, αφού έχουν και την λύση δίπλα τους. Σε όποιον αρέσει, ειδάλλως στη Σκύδρα, λειτουργεί ιδιωτική μονάδα Τ.Νεφρού. Αν διοικούσανε εταιρεία στον ιδιωτικό τομέα και τους προέκυπτε ανάλογο πρόβλημα δεν θα έπρεπε να το είχαν λύσει, να το είχαν τακτοποιήσει; Ποια θα ήταν η επόμενη μέρα για αυτούς; Αλλά, τι λέω, εδώ είναι ελληνικό δημόσιο!

Πέτρος Νούσιου